Για τους τυχερούς καλεσμένους στο L’ Abbaye de Collonges (σ.σ. χώρος δεξιώσεων που δημιούργησε ο Bocuse κοντά στο βραβευμένο εστιατόριό του, L’Auberge du Pont de Collonges), οι διαφορές της εκεί εμπειρίας από μια παράσταση όπερας ήταν μικρές.
Ο Απίκιος μας δίνει την εικόνα της πραγματικής ρωμαϊκής κουζίνας, μια εικόνα μέτρου και εκλεπτυσμένου γούστου, η οποία δεν έχει καμιά σχέση με τα οργιαστικά συμπόσια που ακολούθησαν τους επόμενους αιώνες.
Με αφορμή το μεγάλο αφιέρωμα του κυριακάτικου Γαστρονόμου στο κρητικό Πάσχα, η Ιφιγένεια Βιρβιδάκη ανασύρει γευστικές μνήμες από τα παιδικά της χρόνια.
Εμένα μου αρέσει να μαγειρεύω και να μου μαγειρεύουν, να αισθάνομαι ότι η βάσανος της αγάπης πέρασε από μαχαίρια ακονισμένα και κατσαρόλες που αχνίζουν.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 λειτουργεί στον Ορχομενό το ιχθυοτροφείο του Πέτρου Δήμου. Ιχθυοτροφείο τρόπος του λέγειν, καθώς οι πέστροφές του μεγαλώνουν στα νερά του Μέλανα ποταμού.
Αλλο ένα από τα ΠΟΠ προϊόντα της χώρας μας, που ξεχωρίζει για την ποιότητά του. Με αφορμή το «Φεστιβάλ», επισκεφθήκαμε το νησί και μιλήσαμε με τους παραγωγούς.
Ο Ολυμπος να ’ναι καλά και ο παπα-Γιώργης, και τρώμε σήμερα στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη τα γλυκά και τραγανά κεράσια του Συνεταιρισμού Κερασοπαραγωγών Ράχης «Ο Αγιος Λουκάς»
Τα συσσίτια των Σπαρτιατών αποτελούνταν από μέλανα ζωμό, βραστό χοιρινό, κρασί, πίτα γλυκιά και ψωμί από βρόμη. Ο δε μέλας ζωμός ήταν ένα καθόλου νόστιμο φαγητό, από κρέας χοιρινό βρασμένο σε αίμα και ξίδι.
O Ομηρος αποκαλούσε το ελαιόλαδο «υγρό χρυσάφι». Στην αρχαία Ελλάδα η ελιά κατείχε σημαντική θέση, τόσο στη διατροφή των πολιτών όσο και στην οικονομία των πόλεων.