Για τους τυχερούς καλεσμένους στο L’ Abbaye de Collonges (σ.σ. χώρος δεξιώσεων που δημιούργησε ο Bocuse κοντά στο βραβευμένο εστιατόριό του, L’Auberge du Pont de Collonges), οι διαφορές της εκεί εμπειρίας από μια παράσταση όπερας ήταν μικρές.
«Mη βλέπεις τη μεγάλη μερίδα που τρώει εκείνος, γιατί εκείνος είναι πρωτοπαπάς και συ χτυπάς καμπάνες, εκείνος κρατάει το παγκάρι και συ φυλάσσεις κρεμμύδια».
Δεν έχουν οι άνθρωποι τη δυνητική αποκλειστικότητα στα φρέσκα τυριά, στα μανιάτικα λαλάγγια και στις πολυσουσαμάτες ομελέτες. Την έχουν και οι ποντικοί.
Τραγουδιστές και άλλοι μουσικοί εναλλάσσονταν στη μικρή κάβα του μαγαζιού, όπου οι θαμώνες με μία και δύο μποτίλιες κρασί τραγουδούσαν, ερωτεύονταν, χόρευαν, ξεφάντωναν.
Σχεδόν όσο ένα κιλό κρέας κοστίζει το ένα κιλό παξιμάδια. Βγήκαμε στην αγορά, ερευνήσαμε, συγκρίναμε τιμές, ρωτήσαμε τους ειδικούς και ιδού οι απαντήσεις.
Πριν από μισό αιώνα, τα σχετικώς καλά μαγαζιά της Αθήνας είχαν ζαμπόν γαλλικό, φθηνό ολλανδικό τυρί, το «κόκκινο» που το λέγαμε, γκριγιέρ ελβετικό που το ονομάζαμε «σβίτσερις», καβούρια κονσέρβα ρωσική, ουγγαρέζικο σαλάμι, τετηγμένο τυρί σε τριγωνάκια ιταλικό και πατέ ντε φουά μπαστούνι.
Όλα ξεκίνησαν από το μολαράκι του Άη Γιάννη όπου ο Δημήτρης Ρουσουνέλος στρώθηκε να καθαρίσει σκορπίνες και σκορπιουδάκια. Και κατέληξαν στο πού πρέπει να επενδύουν τα (ελληνικά) εστιατόρια.
«Τον είδα [...] να χάνεται προς τον διάδρομο του Βαγκόν-Λι, ωσάν ψηλός και ωραίος Αγγλοσάξωνας που ήταν, με τη θολάδα της μπεκρολογικής αφθαρσίας μες στα μάτια...»
«Ακόμη κι ένας κήπος μικρός, ο κοινόχρηστος μιας πολυκατοικίας, μπορεί να μας εκπαιδεύσει σ’ αυτό το μυστήριο της ζωής των φυτών και των δέντρων και να μας κάνει να εκτιμήσουμε το δώρο της τροφής.»
Από 13 έως 15 Οκτωβρίου διεξήχθη ο δεύτερος διεθνής διαγωνισμός νέων σεφ του San Pellegrino στο Μιλάνο, με 20 ταλαντούχους μάγειρες, ηλικίας κάτω των 30, να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και να μας συστήνουν τα πιάτα που θα απολαύσουμε... αύριο!
Το 95 % των συνταγών της Κίνας, ξεκινά ώς εξής: «Σε ένα γουόκ ζεσταίνουμε λίγο λάδι και σοτάρουμε το τζίντζερ με την καυτερή πιπεριά και το σκόρδο». Μήπως στην Ελλάδα δεν κάνουμε το ίδιο; «Σε μια φαρδιά κατσαρόλα, ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και σοτάρουμε το κρεμμύδι με το σκόρδο».