Κείμενο: Δημήτρης Ρουσουνέλος
Φωτογραφία: Μαρία Κωνσταντακάκη
Διατροφικά ανάποδα μας μπήκε το 2015. Από το πρώτο κιόλας δεκαπενθήμερο η ευχή «με το δεξί» πήγε στράφι. Με απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που ψηφίστηκε στις 13/1/2015, μετατίθεται η καλλιέργεια ή όχι μεταλλαγμένων προϊόντων στην ευθύνη της κάθε χώρας χωριστά. Ουσιαστικά πρόκειται για «εθνικοποίηση των απαγορεύσεων», που καθιστά δυσκολότερο τον έλεγχο, ιδιαίτερα όταν σε κάθε χώρα μπορούν να συνυπάρξουν περιοχές επιτρεπόμενες και μη.
Οι καμπάνες του κινδύνου έχουν ηχήσει από καιρό στα πέριξ της παγκόσμιας διατροφικής κοινότητας. Μέχρι πρόσφατα ήταν σαφής η απαγόρευση για την Ε.Ε. και η Greenpeace έδινε μάχες για τη μη ξεκάθαρη θέση αναφορικά με τη χρήση μεταλλαγμένων στις ζωοτροφές. Η κερκόπορτα πλέον έπεσε. Από την ώρα που μπήκε στην πόλη ο εχθρός, θα μπει και στην κατσαρόλα μας.
Πλήρης έλεγχος δεν μπορεί να υπάρξει. Τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα εύκολα θα περάσουν, αθώα και αθόρυβα, στον κύκλο της μαζικής, αλλά δυστυχώς και της οικιακής παραγωγής. Οσο και αν ακούγεται παράξενο, μιλάμε και για τα αυγά από τις αλανιάρες κότες της γιαγιάς ή το τρυφερούδι κατσικάκι του συμπέθερου, που προμηθεύονται συνήθως χύμα συμπληρωματική ζωοτροφή.
Κι ενώ στα προεκλογικά τηλεπαράθυρα μαγειρεύονταν πιασάρικα φαγητά, όπως «ΕΝΦΙΑ α λα κρεμ με τρίμμα Grexit» και «Je suis Charlie με λαχανίδες φρικασέ», έσκασε κι άλλη βόμβα. Από τα συντρίμμια ανασύρθηκε σε άσχημη κατάσταση το ελληνικό μέλι. Τα υπολείμματα του εκρηκτικού μηχανισμού όζουν μεταλλαγμένων, καθώς ορίζεται πλέον ότι «η χρήση γενετικά τροποποιημένης γύρης δεν είναι υποχρεωτικό να αναγράφεται στη συσκευασία του μελιού». Με τη βούλα του ευρωκοινοβουλίου πιάνουμε κορόιδα τους καταναλωτές, που πια δεν έχουν τρόπο να ξεχωρίσουν το μπάσταρδο εισαγόμενο από το γνήσιο γηγενές μέλι. Αυτό το δικαίωμα, που εκτός από τον καταναλωτή προστατεύει και το ελληνικό μέλι, δεν αναγνωρίστηκε, δυστυχώς, από κάποιους Ελληνες ευρωβουλευτές, που δεν συντάχθηκαν με το εθνικό συμφέρον, αλλά με τις εντολές των πολιτικών τους ομάδων.
Καθώς επιβεβαιώνονται οι φόβοι των καταναλωτών και υποχωρεί μπροστά στην πίεση των ιδιωτικών συμφερόντων, κυρίως μεγάλων εταιρειών, η ασπίδα προστασίας που έφερε το όνομα «Ευρωπαϊκή Ενωση», μόνη ασφαλιστική δικλίδα είναι η δημιουργική αντιπαράθεση. Φέτος μια τέτοια δράση κλείνει 20 χρόνια σημαντικής και ουσιαστικής παρουσίας. Στη 15η Πανελλαδική Γιορτή Ανταλλαγής σπόρων παραδοσιακών ποικιλιών και αυτόχθονων αγροτικών ζώων, το Σάββατο 18 Απριλίου 2015, διοργανώνεται η 1η Παγκόσμια Συνάντηση για τα κοινά αγαθά (Ελευθερία των Σπόρων, Ελευθερία της Τροφής, Δημοκρατία της Γης). Με έδρα το Μεσοχώρι Παρανεστίου, που αναδεικνύεται σε γαλατικό χωριό, η οργάνωση Πελίτι (http://www.peliti.gr/) δείχνει το δρόμο. Ας τον διαβούμε.
