Χρόνο με το χρόνο αποδεικνύει ότι διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά που προσδίδουν σε ένα κρασί τη στόφα του εξαιρετικού.
Τον βρίσκουμε παντού, αφού είναι η πλέον πολυφυτεμένη λευκή ποικιλία της χώρας. Από την Αχαΐα έως την Ημαθία και από την Εύβοια έως τη Θράκη, δεσπόζει στον ελληνικό αμπελώνα, εύκολα διακριτός λόγω του χαρακτηριστικού ρόδινου χρώματος των σταφυλιών του. Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, κάθε ποικιλία που παίζει τον άχαρο ρόλο της «παραγωγικής μηχανής» είναι καταδικασμένη στην απαξίωση, ιδιαίτερα από τους σνομπ οινόφιλους που πίνουν Σαμπάνια με το πρωινό, Grand Cru Βουργουνδία με το μεσημεριανό και ένα πρωτοκλασάτο Μπορντό με το δείπνο.
Στην περίπτωσή του, πάντως, μπορεί να μην είχαν και άδικο, αφού τα κρασιά από Ροδίτη δεν πετύχαιναν βαθμολογίες ούτε για το τελευταίο σε βάση ΤΕΙ! Υδαρή, οξειδωμένα ή στην καλύτερη περίπτωση υπερβολικά όξινα, αμαύρωναν την εικόνα της ποικιλίας λόγω υπερβολικών αποδόσεων, κακών οινοποιήσεων, αλλά και επειδή δεν ήταν λίγες οι φορές που συμμετείχαν σε blends με ακόμη υποδεέστερα σταφύλια.
Ολα τα παραπάνω συνέβαιναν τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, όχι όμως και στις μέρες μας. Ο Ροδίτης σήμερα είναι εντελώς διαφορετικός. Μπορεί, βέβαια, αυτό να μην ισχύει παντού -άλλωστε, σε ποια ποικιλία συμβαίνει;- είναι όμως μια πραγματικότητα τουλάχιστον για τις κορυφαίες του εκφράσεις. Οι οποίες μάλιστα είναι πλέον τόσο πολλές, που τον καθιστούν ομότιμο μέλος στο κλαμπ των σπουδαίων γηγενών ποικιλιών.
Φυτέψτε τον σε ημιορεινούς ή ορεινούς αμπελώνες με ψυχρό κλίμα, επιλέξτε ελαφριά εδάφη, περιορίστε την αχόρταγη διάθεσή του για υπερπαραγωγή, οινοποιήστε τον προσεκτικά και μοντέρνα - και το ασχημόπαπο μεταμορφώνεται σε έναν πραγματικό κύκνο. Αλλωστε, μαζί με το Ασύρτικο και τη Ρομπόλα, αποτελεί μέλος μιας χρυσής τριάδας. Μοιράζονται πολλά χαρακτηριστικά. Ολες αυτές οι ποικιλίες διαθέτουν -και μάλιστα έντονα- ποιοτικές ορυκτές νότες, λεμονάτα και φρέσκα αρώματα και εξαιρετική οξύτητα με κρυστάλλινη καθαρότητα. Το μόνο στο οποίο κατά τη γνώμη μου διαφέρουν είναι στο σώμα, με το Ασύρτικο να διαθέτει πλούσιο, η Ρομπόλα μέτριο και ο Ροδίτης ελαφρύ.
Ετσι, αν το Ασύρτικο δικαιούται τον τίτλο του βασιλιά και η Ρομπόλα της βαρώνης, τότε ο Ροδίτης είναι ένα άξιο και γοητευτικό πριγκιπόπουλο! Και δεν επιβαρύνει τον προϋπολογισμό μας με «πριγκιπικά έξοδα», αφού τις περισσότερες φορές διαθέτει μοναδική (για την ελληνική πραγματικότητα) σχέση ποιότητας - τιμής.
Ως νεαρός πρίγκιπας, βέβαια, παραμένει εύθραυστος, γεγονός που μάλλον δεν ευνοεί τη σχέση του με το κυριαρχικό βαρέλι. Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις όπου ο Ροδίτης δεν θα χάσει από την ωρίμασή του στη δρυ. Αντίθετα, δεν λέει «όχι» σε χαρμάνια με άλλες ποικιλίες· αναδεικνύεται πλάι σε εύσωμα και όχι σε αρωματικά σταφύλια. Ναι λοιπόν -υπό προϋποθέσεις- στο blending, διπλό «ναι» στην παλαίωση, που θα του επιτρέψει να εκφράσει εντονότερα το ντροπαλό του μπουκέτο, αλλά και να ενσωματώσει ιδανικά την πάντα νευρική οξύτητά του.
Και όταν λέμε «παλαίωση», μη νομίσετε ότι θα... καθαρίσετε με ένα τετράμηνο. Μάλλον με μία τετραετία θα αποζημιωθείτε, πάντα με την παραδοχή ότι διαθέτετε σωστές συνθήκες κάβας. Δοκιμάστε λοιπόν τον Ροδίτη, εμπιστευτείτε τον και είμαι σίγουρος ότι δεν θα σας απογοητεύσει, αφού διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά που προσδίδουν σε ένα κρασί τη στόφα του εξαιρετικού.
Στο τραπέζι: ανεξάντλητες επιλογές
Η παρεξηγημένη εικόνα του ίσως να οφείλεται και στο ότι προσφέρει μόνο ένα είδος κρασιών: λευκά ξηρά. Δεν θα επικαλεστώ το γεγονός ότι και το Chablis κάνει ακριβώς το ίδιο, αλλά θα σταθώ στο ότι ακόμη και έτσι προσφέρει αμέτρητους συνδυασμούς με φαγητό. Τα ντροπαλά λεμονάτα και ορυκτά αρώματά του, η μεγάλη οξύτητα και το ελαφρύ σώμα του τον καθιστούν ιδανικό σύντροφο για τουλάχιστον τα μισά πιάτα της ελληνικής κουζίνας. Θα αναφέρω τα προφανή: ωμά όστρακα, τηγανητά ψαράκια, μαριναρισμένα θαλασσινά, κάθε είδους ελαφριά σαλάτα ή χόρτα, τηγανητά ορεκτικά, όπως τα σαγανάκια και οι κροκέτες, ζυμαρικά με δροσερές σάλτσες, όπως πέστο, πίτες και τάρτες με τυριά ή χορταρικά. Προσθέστε στα παραπάνω και κάποια λεμονάτα πουλερικά, ψητά ψάρια και φίνους ντολμάδες για τις πλέον εύρωστες ετικέτες και τα χαρμάνια, καθώς και την απόλυτη αρμονία με κατσικίσια τυριά, και θα μπορούσατε να δημιουργήσετε ακόμη και ένα all roditis dinner!
Διαβάστε περισσότερα στο www.oinoxoos.net
