Κείμενο: Λίνα Γιάνναρου
Φωτογραφία: Εικονογράφηση: Σωτήρης Μαργέλος
..κι εμείς ασχολούμαστε με κάτι πράγματα μικρά.
Τους τελευταίους μήνες παρακολουθώ φανατικά μια Ελληνίδα youtuber. Μαζί με τις αρκετές δεκάδες χιλιάδες άλλους συνδρομητές της την παρακολουθούμε να ζει τη ζωή της με τον σύντροφό της και τον σκύλο τους και τα αμέτρητα φυτά τους, και στο μεταξύ να διηγείται ιστορίες από τη δουλειά, να βάφεται, να ξεβάφεται, να μαστορεύει, να μιλά για τις αγαπημένες της σειρές, να ταξιδεύει. Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, μας κράτησε συντροφιά ανεβάζοντας καθημερινά περιεχόμενο, διόλου ευκαταφρόνητο επίτευγμα. Έχει ένα σπάνιο χάρισμα αυτή η κοπέλα, είναι αξιαγάπητη.
Με… έναν μικρό αστερίσκο. Δεν ξέρει να μαγειρεύει. Για την ακρίβεια, το κανάλι της είναι εκεί που η γαστρονομία έχει πάει για να πεθάνει. Είναι πραγματικά απίθανα αυτά που βλέπουμε να γίνονται στην κουζίνα τους. Πρόσφατα ξύπνησα τον άντρα μου, στ’ αλήθεια τον ξύπνησα για να του πω ότι έφτιαξαν μεσημεριανό, ρύζι με λαχανικά, με τον εξής τρόπο: έβαλαν βραστό νερό στην κατσαρόλα, έριξαν το ρύζι, κατόπιν έκοψαν ξερό κρεμμύδι και το έριξαν μέσα και προς το τέλος έριξαν μια σακούλα κατεψυγμένα λαχανικά και έναν κύβο. Δεν τελείωσε όμως εδώ το μαρτύριο για εμάς τους μια στάλα πιο ψυχαναγκαστικούς της μαγειρικής. Από πάνω έριξαν γλυκόξινη σάλτσα, μέλι, βούτυρο και κάρι, για χρώμα. Οι ίδιοι, πάντως, εκτός του ότι καταευχαριστήθηκαν τη διαδικασία, ενθουσιάστηκαν και με το αποτέλεσμα. Μπήκα σε σκέψεις. Όχι προφανώς για να ακολουθήσω τη συνταγή, αλλά το attitude. Ναι, αυτό το νέο ζευγάρι δεν γνωρίζει βασικούς μαγειρικούς κανόνες και ούτε ενδιαφέρεται να τους μάθει. Όμως πειραματίζονται, γελούν, τρώνε τα μούτρα τους, ξαναπροσπαθούν.
Πολλοί από εμάς τους foodies -Θεέ μου, τι όρος!- για να φτιάξουμε ένα φαγητό το σκεφτόμαστε από εδώ, το σκεφτόμαστε από εκεί, κατεβάζουμε βιβλιογραφία, διασταυρώνουμε πηγές, ανατρέχουμε σε κριτικές και σχόλια. Πολύ συχνά ψωνίζουμε υλικά που δεν θα ξαναχρησιμοποιήσουμε και καταλήγουμε να λερώσουμε 48 σκεύη για δύο, άντε τέσσερις, πολύ νόστιμες μερίδες φαγητού. Δεν είναι περίεργο που εκνευριζόμαστε, κουραζόμαστε και στο τέλος είμαστε χορτασμένοι μεν αλλά και λίγο ανικανοποίητοι. «Μήπως ήθελε λίγο περισσότερο από το τάδε;» «Την άλλη φορά δεν θα βάλω το δείνα». (Spoiler: Δεν υπάρχει άλλη φορά.)
Πολλοί φοβούνται να μπουν στην κουζίνα, μην τυχόν υποπέσουν σε κάποιο μαγειρικό ατόπημα.
Η μαγειρική είναι έρωτας μεγάλος κι εμείς ασχολούμαστε με κάτι πράγματα μικρά.
Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στον Γαστρονόμο Αυγούστου, τεύχος 172.
