Κείμενο: Εύωχος
Ορεκτικά με καπνιστά ψάρια και παπάκια Αδελαΐδας θα είχατε γευτεί αν ήσασταν καλεσμένοι στο βασιλικό πρόγευμα της 22ας Μαΐου 1990. Εγώ, πάντως, δεν ήμουν εκεί. Στο ημερολόγιό μου έχω σημειώσει: πλατεία Βικτωρίας, ουζάκι με ελίτσα, ψωμί, αγκινάρες α λα πολίτα, φέτα και ρομπόλα.
Mπορεί τα αγγλικά να είναι η lingua franca της εποχής μας, παγκοσμίως, αλλά, αν θα είχατε το προνόμιο να σας καλέσουν για γεύμα στο Μπάκιγχαμ, τα γαλλικά θα σας έβγαζαν από την αμηχανία μπροστά στο ερώτημα του τι θα σας σερβίρουν. Κι αυτό γιατί το μενού -τουλάχιστον αυτό της 22ας Μαΐου 1990 που δημοσιεύουμε εδώ- είναι γραμμένο στη γλώσσα του Ρακίνα και όχι του Σαίξπηρ. Ετσι το θέλει η αυλική παράδοση αιώνων και όχι μόνο του Ηνωμένου Βασιλείου: το μενού εις γλώσσαν γαλλικήν.
Ας δούμε λοιπόν τι -κάτω από τη βασιλική κορώνα και τα αρχικά της βασιλίσσης Ελισάβετ ΙΙ- περιελάμβανε το δημοσιευόμενο μενού.
Ο υπηρέτης της Αυτής Μεγαλειότητος θα σας προσέφερε για αρχή Gleneagles Pété· ένα ορεκτικό των Σκώτων βασισμένο σε καπνιστά ψάρια (σολομό, πέστροφα και σκουμπρί) και παρασκευασμένο με το απαραίτητο βούτυρο και τα φρέσκα μυρωδικά.
Η συνέχεια ήταν το κυρίως πιάτο: Caneton Rôti Adelaide, δηλαδή παπάκια ψητά κατά τον τρόπο της Αδελαΐδας· η αυτοκρατορία γαρ.
Τα τρία συνοδευτικά τους: Mange-tout Flamande, φρέσκα φασολάκια σοταρισμένα σε βούτυρο με λίγο σκόρδο και μαϊντανό, όπως τα τρώνε στη Φλάνδρα. Asperges Glacées, ήμερα φρέσκα σπαράγγια σοταρισμένα σε βούτυρο με αλάτι και λίγη ζάχαρη και μετά σιγοβρασμένα με την προσθήκη λίγου νερού· συνήθως σερβίρονται κομμένα, ενώ, αν είναι απλώς βρασμένα, παρατίθενται ολόκληρα και τα πιάνει κανείς με την πετσέτα του από τη βάση μασουλορουφώντας το επάνω βρώσιμο τρυφερό τμήμα τους. Pommes Anna, πατάτες ψιλοκομμένες στρογγυλές φορμαρισμένες σε ταψάκι και ψημένες στο φούρνο με βούτυρο.
Δεν θα έλειπε βέβαια και η απλή πράσινη salade.
Αλλά μη νομίσετε ότι μετά από τόσα βουτυράτα πιάτα θα ερχόταν κάτι ελαφρύ. Θα σας σερβιρίζονταν τα profiterols au chocolat.
Μόνη ελπίδα «ισορροπίας» με το σκωτσέζικο βούτυρο σε όλη τη διάρκεια του βασιλικού γεύματος είναι οι εκλεκτοί οίνοι: Gewurztraminer Cuvée Tradition 1985, αρωματικός λευκός της Αλσατίας με το πατέ των ψαριών. Chateau Léoville-Las-Cases 1970, Μπορντώ ερυθρός από την κοινότητα Saint Julien της περιοχής Médoc, με τα παπάκια. Και, τέλος, Royal Vintage 1955· υποθέτω ότι θα ήταν κάποιο ντιζεστίφ από τη βασιλική κάβα.
Αυτά θα είχατε γευτεί αν ήσασταν προσκεκλημένοι στο βασιλικό πρόγευμα της Τρίτης 22 Μαΐου 1990. Εγώ πάντως δεν ήμουν εκεί. Βρισκόμουν, ωστόσο, σε περιβάλλον με αναφορά σε βασίλισσα της Αγγλίας. Στο ημερολόγιό μου έχω σημειώσει: πλατεία Βικτωρίας, ουζάκι με ελίτσα πράσινη τσακιστή, ψωμί άσπρο με κόρα τραγανιστή, αγκινάρες α λα πολίτα, φέτα, ένα ποτήρι ρομπόλα και μούσμουλα
