Κείμενο: Μερόπη Παπαδοπούλου
Σήμερα θα γυρίσουμε αιώνες πίσω. Στην Ευρώπη. Τότε που υπάρχουν παντού πανίσχυρα μοναστήρια. Οι μοναχοί εκείνα τα χρόνια, εκτός από το να προσεύχονται για τη σωτήρια της ψυχής τους ασχολιόντουσαν με μεγάλη επιτυχία, οφείλω να πω, με την παρασκευή διαφόρων ελιξιρίων και ποτών, από βότανα και φρούτα, για να θεραπεύσουν τις διάφορες ασθένειες. Έτσι, με το πρόσχημα της «ίασης» του σώματος και του πνεύματος, η ανθρωπότητα απολαμβάνει μέχρι σήμερα λικέρ και αποστάγματα.
Μια φορά κι ένα καιρό λοιπόν, κάπου στις αρχές του 16ου αι. στην όμορφη πόλη Ζαρά (σημερινό Ζαντάρ) στις ακτές της Κροατίας υπήρχε ένα μοναστήρι με Δομινικανούς μοναχούς που φυσικά, όπως όλοι, πειραματιζόντουσαν στα εργαστήρια τους για την παρασκευή ελιξιρίων. Στα μέρη τους φύτρωνε ένα δέντρο της οικογένειας prunus cerasus, η marasca ένα είδος βυσσινιάς. Ξεκίνησαν, λοιπόν, οι ευφάνταστοι μοναχοί να αποστάζουν τα βύσσινα και να φτιάχνουν ενα ιδιαίτερο λικέρ που το ονόμασαν rosoli από τις λέξεις ros solis «η δροσιά του ήλιου» και αργότερα maraschino από το όνομα των φρούτων.
Τα Marasca
Tα marasca είναι όπως είπαμε ένα είδος βύσσινου που σε σχέση μ’ αυτά που κάνουμε εμείς γλυκό του κουταλιού και σπιτικό τσέρι, είναι πιο μικρά, με πιο στεγνή σάρκα και μια ελαφριά υπόπικρη γεύση. Αυτά τα δύο τελευταία χαρακτηριστικά τα κάνουν ιδανικά για απόσταξη! Αφήνουν τα φρούτα να ωριμάσουν καλά και στη συνέχεια τα αποστάζουν μαζί με τα φρέσκα τρυφερά φυλλαράκια από τα βλαστάρια του δέντρου και βέβαια τα κουκούτσια που δίνουν και μια ελαφριά γεύση αμυγδάλου στο τελικό ποτό. Το απόσταγμα ωριμάζει δύο χρόνια σε βαρέλια από φινλανδικό Ashwood ένα ξύλο που έχει την ιδιότητα να μην δίνει χρώμα στο ποτό –όπως συνήθως κάνουν όλα τα άλλα ξύλινα βαρέλια- όσο διάστημα κι αν παραμείνει σ’ αυτό. Μετά τα δύο χρόνια αραιώνεται με νερό για να φτάσει στους επιθυμητούς αλκοολικούς βαθμούς και προστίθεται ζάχαρη για να αποκτήσει την επιθυμητή επίσης γλυκύτητα.
Τα δέντρα marasca έχουν πολύ μικρή παραγωγή γιατί απαιτούν αυστηρά ελεγχόμενους περιβαλλοντικούς κανόνες καλλιέργειας και ανάπτυξης. Λένε ότι η πατρίδα της ποικιλίας είναι η Κεντρική Ασία. Σήμερα καλλιεργείτε ευρέως στην Κροατία κοντά στο Ζαντάρ, στη Β. Ιταλία, στη Σλοβενία, Ουγγαρία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη.
Η οικογένεια Luxardo
Για 6 αιώνες το λιμάνι του Ζαντάρ (Ζαρά) ήταν κομμάτι της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας και κάπως έτσι βρέθηκε εκεί ως πρόξενος to 1821 ο Girolamo Luxardo και η σύζυγος του Μαρία που είχε πραγματική τέχνη στο να φτιάχνει σπιτικά λικέρ. Αποφάσισε λοιπόν να τελειοποιήσει το rosoli maraschino των μοναχών… Για να μην τα πολυλογώ η οικογένεια Luxardo δημιουργεί την πρώτη μεγάλη οργανωμένη μονάδα παραγωγής μαρασκίνο στη Ζαρά (οι εγκαταστάσεις λειτουργούν ακόμα δίπλα στη θάλασσα με την επωνυμία Marasca) και το διάφανο αρωματικό λικέρ κατακλύζει τις βασιλικές αυλές της Ευρώπης και γίνεται το αγαπημένο των ευγενών. Ο Μέγας Ναπολέων πίνει πάντα ένα ποτηράκι μετά το δείπνο όπως άλλωστε και ο τσάρος πασών των Ρωσιών Νικολαος και πολλοί ακόμα εστεμμένοι.
Κι όλα πήγαινα καλά μέχρι τον Β’ Μεγάλο Πόλεμο που η Γιουγκοσλαβία βομβαρδίζεται και όλη η κατάσταση αλλάζει. Ο μοναδικός επιζών Luxardo, o Giorgio γυρίζει στην Ιταλία και ξαναστήσει το αποστακτήριο στη Torreglia κοντά στην Πάδοβα. Και η ιστορία παραγωγής του μαρασκίνο συνεχίζεται μέχρι σήμερα από την ίδια πάντα οικογένεια.
Το λικέρ
Το μαρασκίνο είναι ένα από τα ελάχιστα λικέρ που είναι προϊόν απόσταξης. Έχει κρυστάλλινη διαφάνεια και γλυκιά αλκοολική μύτη με πολύ έντονο το άρωμα του βύσσινου. Στο στόμα είναι μαλακό αλλά με έντονη οξύτητα ένας συνδυασμός που το τοποθετεί ανάμεσα στα λευκά αποστάγματα φρούτων (πχ. Kirsch) και στα λικέρ. Στην ελληνική αγορά κυκλοφορεί το Luxardo στο χαρακτηριστικό πράσινο μπουκάλι, ντυμένο με ψάθα και με την υπέροχη ασπρόμαυρη παλιομοδίτικη ετικέτα με τα μετάλλια (το Luxardo έχει ανακηρυχτεί ως ένα από τα 50 καλύτερα αποστάγματα στον κόσμο).
Πως πίνεται
- Σκέτο με πάγο μετά το δείπνο
- Με πάγο και τόνικ
- Με παγωμένο χυμό πορτοκαλιού
- Στον εσπρέσο για ένα διαφορετικό coretto
- Σε πολλά και διάσημα κοκτέιλ όπως Aviation, Daiquiri, Cuba libre, Screw driver κλπ.κλπ
- Σε φρούτα, φρουτοσαλάτες και παγωτά.
Το κερασάκι μαρασκίνο που κυκλοφορεί σε βαζάκια με έντονο κόκκινο χρώμα δεν έχει καμία σχέση με τα marasca. Πρόκειται για ανοιχτόχρωμες ποικιλίες γλυκών κερασιών που «βάφονται» και συντηρούνται με πρόσθετα αρώματα. Τα αυθεντικά marasca –που δεν κυκλοφορούν πια- ήταν λιγότερο εμφανίσιμα και συντηρούντο μέσα σε αυθεντικό λικέρ μαρασκίνο. Φτιάξτε τα δικά σας κερασάκια αγοράζοντας αποξηραμένα κεράσια που θα συντηρήσετε μέσα σε βαζάκι με λικέρ μαρασκίνο. Είναι τέλεια!
Είναι αρκετά δύσκολο να βρεις αυθεντικό Μαρασκίνο λικέρ. Στη διεθνή αγορά κυκλοφορούν στα brands Bols, DeKuyper, Luxardo, Marasca. Στην Αθήνα βρήκα Luxardo (18 ευρώ) στην Κάβα Ανθίδη, στη Γλυφάδα 210 9690234.
Διαβάστε περισσότερα στο www.oinoxoos.net
