Της Μαριάννας Κακαουνάκη από το www.kathimerini.gr.
Την Τετάρτη το πρωί, οι υπάλληλοι της πρώτης βάρδιας έφτασαν στο Furin Kazan, στις οκτώ. Μπορεί το τελευταίο διάστημα να είχαν καταλάβει όσοι δούλευαν εκεί πως υπήρχαν σοβαρά οικονομικά προβλήματα αλλά το κατάστημα λειτουργούσε κανονικά. Οι παραγγελίες για προμήθειες είχαν ήδη γίνει και στο ταμείο υπήρχαν όλα τα χρήματα που χρειάζονταν για να τις πληρώσουν.
Μισή ώρα αργότερα όμως έφτασαν οι ιδιοκτήτες του ακινήτου με έναν δικαστικό επιμελητή και τους ζήτησαν να αποχωρήσουν. Ένας κλειδαράς έβγαλε καινούργια κλειδιά και η πόρτα σφραγίστηκε. Τα ενοίκια (5.000 τον μήνα) ήταν απλήρωτα από τον περασμένο Αύγουστο. Αλλά αυτό δεν ήταν το μόνο πρόβλημα. Χρέη στην εφορία, απλήρωτοι προμηθευτές, και ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας είναι κάποιοι από τους λόγους που έκλεισε το πιο επιτυχημένο γιαπωνέζικο εστιατόριο της Αθήνας.
Τα επιτυχημένα χρόνια
Η Eyko Mitchiko , η ιδιοκτήτρια του Furin Kazan ήρθε στην Ελλάδα το 1976 με την μητέρα και την αδερφή της. Ήταν τότε 29 χρονών και ξεκίνησε να δουλεύει στο οικογενειακό εστιατόριο στη Κυδαθηναίων. Ένα χρόνο αργότερα παντρεύτηκε έναν από τους σεφ του μαγαζιού τον Kaho Kinebous.
Όταν κάποια στιγμή ο ιδιοκτήτης εκείνου του ακινήτου θέλησε να το πουλήσει, η Eyko με τον σύζυγο της αποφάσισαν να φτιάξουν μαζί το Furin Kazan που στα Ιαπωνικά σημαίνει άνεμος, δάσος φωτιά και βουνό. Στόχος τους, εξήγησαν τότε στους υπαλλήλους, να δουλεύουν σαν ένας καλός στρατός: να είναι γρήγοροι σαν τον άνεμο, ήσυχοι σαν το δάσος, δυναμικοί σαν την φωτιά, σταθεροί σαν το βουνό. Στην Απόλλωνος, στο Σύνταγμα, σε ένα χώρο χωρίς καμία ιδιαίτερη διακόσμησή, ο Kaho μαγείρευε για περίπου επτά τραπέζια.
Το μαγαζί πήγαινε πολύ καλά, κάποια στιγμή αποφάσισαν να ανοίξουν ένα ακόμα στο Περιστέρι -εκεί χάθηκαν πολλά χρήματα. Ούτε αργότερα η προσπάθεια στο Παγκράτι πήγε καλά. Αλλά αυτό δεν τους πτόησε. Η Απόλλωνος έσκιζε. Το 2008 ο χώρος ανακαινίστηκε είχε πλέον περισσότερα τραπέζια, δυνατό ντελίβερι και ουρές πελατών που περίμεναν να κάτσουν.
Το ζευγάρι δεν ασχολιόταν με τίποτα άλλο πέρα από το μαγαζί και τον γιο τους τον Κένταρο, που από μικρός δούλευε και εκείνος τα σαββατοκύριακα στην κουζίνα του μαγαζιού. Χάρη στην επιτυχία του μαγαζιού κατάφεραν να τον στείλουν να σπουδάσει στην Αμερική όπου ζει και εργάζεται.
Κάθε πρωί, για χρόνια ο Kaho πήγαινε στο Κερατσίνι να διαλέξει ψάρια, η Eyko κάθε βράδυ σε ένα τραπέζι στο βάθος του μαγαζιού κρυβόταν πίσω από σακούλες ντελίβερι και έκανε ταμείο (στις καλές εποχές οι υπάλληλοι θυμούνται ημερήσιο τζίρο 13.000 ευρώ). Άφηνε τα χρήματα για τις προμήθειες, πλήρωνε τους εργαζομένους και περπατούσε τα εκατό μέτρα μέχρι το διαμέρισμα της.
Η συνήθεια της αυτή έγινε γνωστή και δυο φορές έπεσε θύμα ληστείας με όπλο. «Ακόμα και τότε όμως παρέμεινε ψύχραιμη και ανέκφραστη» θυμάται ένας υπάλληλος της. Σαν εργοδότης ήταν δίκαιη αλλά γενικά αυστηρή, τυπική και μάλλον απρόσιτη. Ο άνδρας της ήταν κάπως πιο κοινωνικός, πολλές φορές πήγαινε με τους υπαλλήλους μετά την δουλειά στα McDonald’s και τους κερνούσε χάμπουργκερ ή μπύρες σε ένα καφέ στην Φιλελλήνων.
Τα προβλήματα
Το καλοκαίρι του ‘16, για πρώτη φορά το μαγαζί δεν πήγε τόσο καλά. «Από τότε μας πήρε η μπάλα. Ίσως επειδή δεν είχαν συνηθίσει με χαμηλότερους τζίρους και τους κακοφαινόταν αλλά τότε άρχισαν να μην πληρώνουν προμηθευτές. Οι συνεργάτες έκαναν τα στραβά μάτια μέχρι που κάποια στιγμή σταμάτησαν να παραδίδουν χωρίς άμεση εξόφληση. Πολλές μέρες δεν είχαμε ούτε τα μισά πιάτα από το μενού, ούτε τα βασικά όπως γαρίδα, κοτόπουλο ή τόνο. Πολλοί έφευγαν ή άφηναν κακές κριτικές» εξηγούν στην Κ. τρεις από τους παλαιότερους υπαλλήλους του μαγαζιού. Εν τω μεταξύ λόγω χρεών προς την εφορία εδώ και μια πενταετία, μπλόκαραν οι λογαριασμοί και αυτό δημιούργησε πρόβλημα ρευστότητας (τους τελευταίους μήνες, έκαναν έκπτωση 10% σε όποιον πλήρωνε μετρητά).
Το φθινόπωρο οι υπάλληλοι διαπίστωσαν πως η Eyko, είχε άρχισε να ξεχνάει, πως αυτά που έλεγε δεν έβγαζαν νόημα. Το είπαν στον σύζυγο της αλλά εκείνος τους καθησύχαζε πως όλα είναι μια χαρά. Μέχρι που μια ημέρα την έχασαν. Ο υπάλληλος του ντελίβερι πέρασε όλο το απόγευμα να την ψάχνει με το μηχανάκι. Τελικά η αστυνομία την βρήκε αργά το βράδυ στον Άγιο Παντελεήμονα. Ο γιος της στην Αμερική το έμαθε ήρθε να την δει και έκτοτε νοσηλεύεται σε ιδιωτική κλινική.
Από την περασμένη Τετάρτη, οι δεκαοχτώ εργαζόμενοι του Furin ψάχνουν μάταια να βρουν τον Kaho. Κάποιοι από αυτούς αναζητούν ακόμα και τον ιδιοκτήτη του ακινήτου, θέλοντας να του προτείνουν να συνεχίσουν εκείνοι να τρέχουν το μαγαζί που μέχρι και το τελευταίο βράδυ λειτουργίας ήταν γεμάτο. Ο ίδιος δεν έχει αποφασίσει τι θα κάνει με το μαγαζί. Αν και το τηλέφωνο του δεν έχει σταματήσει να χτυπάει από υποψήφιους ενοικιαστές που ενδιαφέρονται να νοικιάσουν τον χώρο που φιλοξένησε για σχεδόν δύο δεκαετίες το ιστορικό πλέον σουσάδικο.
