Η Κυδωνίτσα, ο Παύλος και το Βιδιανό. Τρεις σχεδόν άγνωστες αλλά ανερχόμενες ποικιλίες του ελληνικού αμπελώνα ζητούν την προσοχή σας!
Kυδωνίτσα η Λακεδαίμων
Η Κυδωνίτσα είναι μια παλιά γηγενής λευκή ποικιλία, που εξαφανίστηκε σχεδόν μετά τη λαίλαπα της οθωμανικής κυριαρχίας στους αμπελώνες. Να όμως που οι επίμονοι παραγωγοί του λακωνικού αμπελώνα κατάφεραν τα τελευταία χρόνια να τη βγάλουν στο προσκήνιο, και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Το όνομά της προέρχεται από το έντονο άρωμα κυδωνιού στη μύτη και τη γεύση, άρωμα που της δίνει μια μοναδική ιδιαιτερότητα, ειδικά όταν βρεθεί σε χέρια άξιων οινοποιών. Καλλιεργείται και οινοποιείται κατά κύριο λόγο στη Λακωνία και την Πελοπόννησο γενικότερα, αλλά δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε τον ευφάνταστο κ. Θωμά Λίγα, που πειραματίζεται με την ποικιλία στη βορειοελλαδίτικη Πέλλα.
Μαλακά, δροσερά, φρέσκα και ισορροπημένα, τα μονοποικιλιακά κρασιά από Κυδωνίτσα συνοδεύουν πουλερικά, παρασκευές με τυριά, σαλάτες, καλοκαιρινά γεμιστά λαδερά, πλατό πιπεράτων λευκών τυριών.
Σας προτείνουμε:
Κτήμα Θεοδωρακάκου-Κυδωνίτσα 2015:
Ενα κομψό κρασί με ωραίο φρέσκο χρώμα και αρώματα γιασεμιού. Ιδανικό για απεριτίφ αλλά και για μια άσπρη μακαρονάδα με θαλασσινά, όπως το δοκιμάσαμε εμείς.
Αμπελώνες Ζαχαριά-Κυδωνίτσα 2015:
Αχνό λευκό χρώμα, σε προδιαθέτει για τη φινέτσα των αρωμάτων και τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά της ποικιλίας. Το απολαύσαμε παγωμένο, συνοδεύοντας κοτόπουλο με σάλτσα αρωματισμένη με φρέσκια αρμπαρόριζα.
Βιδιανό, το αστεράτο
Μοσχοβολά καλοκαίρι! Μυρίζεις το ποτήρι σου και έρχονται τα ώριμα βερίκοκα και τα ροδάκινα να σε ξεμυαλίσουν... Ξεχασμένη και άγνωστη, μέχρι πριν από λίγο καιρό, η λευκή ποικιλία της Κρήτης αποτελεί το ισχυρό όπλο της κρητικής οινικής επανάστασης, που έχει κυριεύσει τις εντυπώσεις και τα ποτήρια μας. Το Βιδιανό, που πλέον οινοποιείται από τους καλούς Κρήτες οινοπαραγωγούς, δίνει κρασιά με σώμα και πλούτο που μπορούν να σταθούν επάξια δίπλα στα «βαριά» ονόματα των αμπελώνων: Sauvignon Blanc, Viognier. Μονοποικιλιακά κρασιά αλλά και χαρμάνια με σύντροφο το ζωηρούτσικο Πλυτό έβαλαν σε χρόνο dt το Βιδιανό στο χώρο των πρωταθλητών.
Τα κρεμώδη πιάτα υποκλίνονται μπροστά του και το αναζητούν στα ποτήρια που τα συνοδεύουν, διεκδικώντας την πρωτοκαθεδρία από τα γλυκόξινα που το λατρεύουν!
Σας προτείνουμε:
Βιδιανό 2015 Στραταριδάκη:
Τα βερίκοκα, τα ροδάκινα και οι γιαρμάδες θα πλημμυρίσουν το ποτήρι σας στο Βιδιανό αυτό, που βρίσκεται ανάμεσα στα πρώτα στις προτιμήσεις μας. Χωρίς βαρέλι, με όλη τη δύναμη του φρούτου παρούσα να δίνει φρεσκάδα και νεύρο, που υποστηρίζονται από εξαιρετική κοφτερή οξύτητα αλλά και πλούτο στο στόμα. Εμείς το απολαύσαμε με χοιρινό μαγειρεμένο με ξερά βερίκοκα και αμύγδαλα σε μια ελαφριά κρασένια σάλτσα (από Βιδιανό φυσικά) και μια πράσινη δροσερή σαλάτα.
Skipper, Βιδιανό-Πλυτό Οινοποιία Ρους 2014:
Μια ετικέτα που στην πρόσφατη κάθετη δοκιμή του «Οινοχόου» έδειξε απίστευτες δυνατότητες παλαίωσης. Μη διστάσετε, λοιπόν, να δοκιμάσετε παλαιότερες χρονιές, όπου το άγγιγμα του βαρελιού έχει βάλει την πινελιά του. Λουλούδια, γλυκά μπαχαρικά, πολύ καλή οξύτητα και λιπαρότητα στο στόμα το κάνουν ιδανικό για ψαροφαγίες και θαλασσινά μαγειρέματα. Αν πετύχετε παλιά χρονιά, δοκιμάστε ένα πικάντικο πιάτο με πουλερικό!
Ο άγνωστος Παύλος
Ισως η πιο άγνωστη ελληνική ποικιλία. Μικρή και ταπεινή, όπως υποδηλώνει και το ρωμαϊκής ετυμολογίας όνομά της (paulus), καλλιεργείται κυρίως στη Ζάκυνθο αλλά και στην Αιτωλοακαρνανία. Σύμφωνα με τα γραφόμενα της Χαρούλας Σπινθηροπούλου, είναι μια ζωηρή ποικιλία, γόνιμη και παραγωγική, ευαίσθητη στις ασθένειες αλλά ανθεκτική στην ξηρασία, που δίνει μούστους με μέτρια οξύτητα και υψηλό αλκοολικό βαθμό. Αν δεν υπήρχαν τα Κτήματα Μερκάτη και Γράμψα, δεν νομίζω ότι ποτέ θα είχαμε τη χαρά (ή την περιέργεια...) να δοκιμάσουμε αυτή την ξεχωριστή ποικιλία με το ιδιαίτερο όνομα. Πρέπει, όμως, να σημειώσουμε ότι συμμετείχε στο χαρμάνι της ζακυνθινής Βερντέα και φυσικά σε διάφορες χωρικές οινοποιήσεις του νησιού.
Σας προτείνουμε:
Του Παύλου 2015 Κτήμα Γράμψα:
Ενα κτήμα στο οποίο ο ζακυνθινός αμπελώνας οφείλει πολλά. Μας γνώρισε τον Αυγουστιάτη (δοκιμάστε τώρα που καλοκαιριάζει το Sun rose!) και το Γουστολίδι και τώρα έρχεται με μια φινετσάτη οινοποίηση της σπάνιας ποικιλίας να αποδείξει για μία ακόμα φορά τις δυνατότητες του τοπικού αμπελώνα. Διάφανο χρώμα, άνθη και αχλάδι, στο στόμα ευχάριστο και ευκολόπιοτο. Δίπλα στα «ορφανά» γεμιστά και στα λαδερά, στα μικρά τηγανητά ψαράκια αλλά και στο κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο.
Paolo Κτήμα Μερκάτη:
Οι αρχές του κτήματος ανάγονται στον 18ο αιώνα. Το 1970 ο Λορέντζος Μερκάτης ξεκίνησε τη διάσωσή του φυτεύοντας γηγενείς ποικιλίες, που αποφάσισε να οινοποιήσει με την παραδοσιακή ζακυνθινή μέθοδο της ελεγχόμενης οξειδωτικής παλαίωσης. Εδώ έχουμε μια φιάλη με ένα ελληνικό, υπέροχο fino sherry! Γλυκιά, μελένια οξείδωση, ώριμα φρούτα και καβουρδισμένοι ξηροί καρποί, ορυκτώδεις νότες και υποψία αλμύρας. Κρασί που το απολαμβάνουμε σκέτο ως απεριτίφ, αλλά και ως συνοδό σε αλμυρά μεζεδάκια.
Διαβάστε περισσότερα στο www.oinoxoos.net
