Δεν είναι λίγες οι φορές που όταν βρίσκω στον ψαρά μου μια ολόφρεσκη ψαρούκλα, την παίρνω με τα λέπια της. Ο λόγος; Κατά το ψήσιμο της σε πολύ δυνατό γκριλ (ή στη σχάρα), μένει προστατευμένη από τη φυσική της «πανοπλία» και έτσι αρκούντως ζουμερή. Μετά το ψήσιμο δε, ξεροψημένη καθώς είναι η πέτσα με τα λέπια, αφαιρείται πολύ εύκολα, σαν... καπάκι, αφήνοντας εντελώς καθαρή τη σάρκα του ψαριού.
