ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

41. Κασερόπιτα με λιαστές ντομάτες και πολέντα

Το καλαμποκάλευρο προσθέτει στο τελικό αποτέλεσμα μία ιδιαίτερη νοστιμιά....

42. Στριφτάρια γεμιστά με κολοκυθάκια και φέτα

Έξυπνη επιλογή για σχολικό κολατσιό ή σνακ στην δουλειά....

43. Λάδι βασιλικού με σκόρδο και πιπέρι

Φτιάχνουμε νόστιμο, αρωματικό λάδι και το χρησιμοποιούμε παντού....

44. Σούπα χωριάτικης σαλάτας με «παγωμένο» (!) παξιμάδι

Απίθανη, καλοκαιρινή και αρωματική σούπα. Το «παγωμένο» παξιμάδι απογειώνει τη γεύση, όπως και η αντζούγια στο σερβίρισμα. Πρώτο πιάτο στα θερινά τραπέζια ή ελαφρύ γεύμα....

45. Κολοκυθοκεφτέδες με φέτα και μυρωδικά

Η τραγανή κρούστα που αποκτούν αυτοί οι κολοκυθοκεφτέδες τούς διαφοροποιεί από την κλασική εκδοχή....

46. Σαλάτα με ψητά ροδάκινα, αμύγδαλα, μυζήθρα και μέλι

47. Βούτυρο αρωματισμένο με βασιλικό και σκόρδο

Με εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και φύλλα φρέσκου βασιλικού, ετοιμάζουμε απίθανα λάδια για πάσα χρήση και bonus αυτό το λιχούδικο βούτυρο....

48. Μυδοπίλαφο πολίτικο

Πλούσιο, αρωματικό, θαλασσινό πιλάφι, ωραιότατο ως γεύμα, ως μεζές ή πάνω σε έναν γιορτινό μπουφέ....

49. «Αυτάκια» με ντοματίνια και κρεμώδες τυρί από βουβαλίσιο γάλα

Orecchiette con pomodorini e stracciatella: Μία λαχταριστή συνταγή με στρατσιατέλα ένα φρέσκο, πολύ μαλακό και ινώδες τυρί....

50. Χυλοπιτάκι με σιγοψημένο αρνάκι, ελιές και μυζήθρα

Με τα πιο φρέσκα καλοκαιρινά μυρωδικά, πλούσια σάλτσα και αρνάκι που λιώνει στο στόμα....

51. Σμούθι με ροδάκινα, μάνγκο και γιαούρτι

52. Σμούθι με αγγούρι, αβοκάντο και γιαούρτι

53. Σμούθι με ροδάκινο, αμύγδαλο και σταφίδες

54. Ψαρομπιφτέκια με ταραμά

Βάζουμε στα ποτήρια μας «παραδοσιακές» ρετσίνες σε σύγχρονες εκδοχές, κομψές, ελαφριές και αρωματικές και απολαμβάνουμε με τα λαχταριστά ψαρομπιφτέκια....

55. Γιουβέτσι με σκορπίνες και φρέσκια ντομάτα

Ο σεφ επιλέγει ένα πεντανόστιμο ψάρι, για να δώσει όλη τη νοστιμιά του στο κριθαράκι. Αν δεν βρούμε σκορπίνες, το δοκιμάζουμε με άλλο ψάρι της αρεσκείας μας....

56. Μπρουσκέτα με γιαούρτι και ντοματίνια στο γκριλ

57. Ντοματίνια με αβοκάντο, μυζήθρα και σάλτσα με χαρουπόμελο

58. Καππαροσαλάτα με 2 τρόπους

Φαίνεται πως την εποχή που είναι γραμμένο το χειρόγραφο η πιο γνωστή κάππαρη ήταν της Σίφνου και της Αιγύπτου (του Μισιριού). Οι σχετικές πληροφορίες είναι ελάχιστες. Το ενδιαφέρον στη συνταγή ωστόσο είναι η λέξη «σγουατζέτο»: στα Επτάνησα πρόκειται για ένα πασχαλινό φαγητό με αντεράκια τυλιχτά, μαγειρεμένα στην κατσαρόλα (ή ψημένα στο φούρνο), μέσα σε σάλτσα που την αφήνουν να δέσει. Η δεμένη αυτή σάλτσα σγουατζέτο, είναι πιθανό να πήρε το όνομά της από την ιταλική λέξη sguazzetto που σημαίνει «κυλιέμαι στη λάσπη». Ενδέχεται λοιπόν, πάντα με πολλές επιφυλάξεις καθώς δεν υπάρχουν πολλές αναφορές και γαστρονομικές μεταφράσεις, ότι σγουατζέτο είναι καθετί μαγειρεμένο σε μια σάλτσα δεμένη ώστε το αποτέλεσμα να μην είναι «μπλουμ», αλλά δεμένο, πυκνό. Γι‘ αυτό και η συνταγή μας εδώ, με κάππαρη, εκτός από ωμή σαλάτα (από μόνο της ένα πολύ πρωτότυπο πιάτο), προτείνεται και ως ζεστό πιάτο, μαγειρεμένο στα ζουμάκια του. Ένα σγουατζέτο με λάδι, όπως λέει και ο τίτλος του....

59. Μύδια και αχιβάδες αχνιστά

Αυτή η συνταγή πιθανόν να μας δείχνει ότι το χειρόγραφο έχει γραφτεί στην Κωνσταντινούπολη. Τα «ανεχυμιστά» μύδια (δηλαδή τα μύδια μαγειρεμένα στους χυμούς τους, τα αχνιστά) αναφέρονται ως «ρεματίσια». Πρόκειται για μύδια που προέρχονται από το Μέγα Ρεύμα, παραθαλάσσιο χωριό στις ευρωπαϊκές ακτές του Βοσπόρου, που σήμερα είναι γνωστό με το όνομα Αρναβούτκιοϊ (Αρβανιτοχώρι). Το ισχυρότατο θαλάσσιο ρεύμα που έρχεται από τον Εύξεινο Πόντο μεγαλώνει τρομερά σε ταχύτητα στη συγκεκριμένη περιοχή του Βοσπόρου και πλουτίζει τα νερά της με έναν απίθανο πλούτο από ψάρια και θαλασσινά - μεταξύ αυτών και μύδια. Την αδυναμία των Κωνσταντινουπολιτών για τα μύδια τη γνωρίζουμε μέσα απο αναρίθμητες συνταγές από τη δεξαμενή των οποίων πιθανότατα προέρχεται και αυτή. Με τον ίδιο τρόπο μαγειρεύονται και οι αχιβάδες που ο μάγειρας τα ενώνει σε ένα ωραιότατο νηστίσιμο πιάτο, απλό μα μεγαλειώδες....

60. Χταπόδι με ρύζι στη γάστρα

Το εντυπωσιακό στη συνταγή αυτή είναι όχι μονάχα ο συνδυασμός χταποδιού-ρυζιού αλλά η παρουσία του ίδιου του ρυζιού! Είναι ένα νεότερο συστατικό της ελληνικής διατροφής, μετρά πολύ λιγότερο από έναν αιώνα και μέχρι περίπου τη δεκαετία του 1960, τα γεμιστά, τα πιλάφια και άλλα παρόμοια φαγητά που σήμερα τα γνωρίζομε με ρύζι, μαγειρεύονταν κυρίως με στάρι (πλιγούρι ή τραχανά). Δεν ήταν μεν άγνωστο, ήταν όμως σπάνιο. Η συστηματική καλλιέργειά του στην Ελλάδα ξεκίνησε με το περίφημο «Σχέδιο Μάρσαλ» και τον Αμερικανό γεωπόνο Ουόλτερ Πάκαρντ, ο οποίος υπέδειξε στους αγρότες πώς να καλλιεργούν το ρύζι γύρω από το δέλτα του ποταμού Σπερχειού, ώστε να αυξήσουν το εισόδημά τους και να έχουν πρόσβαση σε μια θρεπτική και οικονομική τροφή....