Η παραδοσιακή τσιγγάνικη πρωτοχρονιάτικη πίτα δεν είναι γλυκιά, αλλά μια ρυζοτυρόπιτα με 12 χειροποίητα φύλλα, όσοι και οι μήνες του χρόνου. Ανάμεσα στα λεπτά φύλλα μπαίνει βρασμένο ρύζι και μείγμα από φέτα, γάλα και ανθότυρο. Και κάπου ανάμεσά τους μπαίνει το «φλουρί» και ένα μικρό κλαδάκι ελιάς, για το καλό. Ετοιμάζεται το βράδυ της Πρωτοχρονιάς αλλά και σε άλλες περιστάσεις, όπως για να τιμήσουν έναν μουσαφίρη ή για να γιορτάσουν ένα ευχάριστο γεγονός. Με το πέρασμα των χρόνων, οι νεότερες γενιές φτιάχνουν τη συνηθισμένη γλυκιά βασιλόπιτα, τη «βασιλέγκι», αλλά οι μεγαλύτερες γυναίκες επιμένουν στην παραδοσιακή τσιγγάνικη πλετσίντα και δείχνουν έτσι την τέχνη τους στο άνοιγμα λεπτών φύλλων.
Το λαχανόρυζο που μας ετοίμασε η Διονυσία Δημητρίου θυμίζει την πολίτικη λαχανοσαλάτα: έχει κόκκινη πιπεριά, μαϊντανό και καρότο και γίνεται όσο πικάντικο αντέχει ο καθένας. Η ίδια μας το έφτιαξε έξτρα πικάντικο, και ήταν εξαιρετικό. Μία ακόμη παρακαταθήκη της πολίτικης κουζίνας που οι Έλληνες Ρομά της Πόλης ενσωμάτωσαν στην κουζίνα τους, εμπλουτίζοντάς τη με τα αγαπημένα τους καυτερά μπαχαρικά.
Ο ορισμός του comfort food για τον χειμώνα, ένα πιάτο της φιλοσοφίας «όσο λιγότερα (αλλά ποιοτικά) υλικά, τόσο το καλύτερο». Το πιάτο φτιάχνεται και με προβατίνα. Παραδοσιακά ετοιμάζεται με το λεγόμενο «καραγκούνικο πλιγούρι», δηλαδή πλιγούρι σπασμένο. Μπορούμε να το φτιάξουμε με οποιοδήποτε χοντρό πλιγούρι. Η συνταγή είναι από τα Άγραφα, της κας ΞΕΝΙΑΣ ΨΗΦΗ.