Οι σαρμά(δ)ες είναι άλλο ένα πιάτο-παρακαταθήκη της πολίτικης κουζίνας το οποίο οι Ρομά υιοθέτησαν και εμπλούτισαν με πικάντικα μπαχαρικά και με το αγαπημένο τους κρεατικό: το πρόβειο κρέας από ζυγούρι ή προβατίνα. Ετοιμάζονται όμως και με κιμά ανάμεικτο, μοσχαρίσιο - χοιρινό. Κάποιες άλλες τσιγγάνικες παραλλαγές, εκτός από πάπρικες, περιέχουν και άφθονο δυόσμο. Οι σαρμά(δ)ες που μας ετοίμασε η Ευθυμία Μπατζαλή ήταν μικροσκοπικοί, έντεχνοι, πικάντικοι και εξαιρετικά νόστιμοι, με άφθονη πάπρικα και καυτερό μπούκοβο και με μια γενναία ποσότητα πελτέ, που έδωσε χαρακτηριστική νοστιμιά. Μαγειρεύτηκαν σε μπακιρένιο τέντζερη στο γκάζι, έγιναν αφράτοι, ζουμεροί και γευστικότατοι, συνοδεύτηκαν με μπόλικο τζατζίκι εμπλουτισμένο με τριμμένο καρότο και εξαφανίστηκαν σε λίγα λεπτά.
Η παραδοσιακή τσιγγάνικη πρωτοχρονιάτικη πίτα δεν είναι γλυκιά, αλλά μια ρυζοτυρόπιτα με 12 χειροποίητα φύλλα, όσοι και οι μήνες του χρόνου. Ανάμεσα στα λεπτά φύλλα μπαίνει βρασμένο ρύζι και μείγμα από φέτα, γάλα και ανθότυρο. Και κάπου ανάμεσά τους μπαίνει το «φλουρί» και ένα μικρό κλαδάκι ελιάς, για το καλό. Ετοιμάζεται το βράδυ της Πρωτοχρονιάς αλλά και σε άλλες περιστάσεις, όπως για να τιμήσουν έναν μουσαφίρη ή για να γιορτάσουν ένα ευχάριστο γεγονός. Με το πέρασμα των χρόνων, οι νεότερες γενιές φτιάχνουν τη συνηθισμένη γλυκιά βασιλόπιτα, τη «βασιλέγκι», αλλά οι μεγαλύτερες γυναίκες επιμένουν στην παραδοσιακή τσιγγάνικη πλετσίντα και δείχνουν έτσι την τέχνη τους στο άνοιγμα λεπτών φύλλων.
Το λαχανόρυζο που μας ετοίμασε η Διονυσία Δημητρίου θυμίζει την πολίτικη λαχανοσαλάτα: έχει κόκκινη πιπεριά, μαϊντανό και καρότο και γίνεται όσο πικάντικο αντέχει ο καθένας. Η ίδια μας το έφτιαξε έξτρα πικάντικο, και ήταν εξαιρετικό. Μία ακόμη παρακαταθήκη της πολίτικης κουζίνας που οι Έλληνες Ρομά της Πόλης ενσωμάτωσαν στην κουζίνα τους, εμπλουτίζοντάς τη με τα αγαπημένα τους καυτερά μπαχαρικά.