ΠΙΑΤΑ ΗΜΕΡΑΣ

Κόβουμε τα κρεμμύδια σε λεπτά φετάκια. Τα βάζουμε σε κρύο τηγάνι με καπάκι ή φαρδιά και ρηχή κατσαρόλα και προσθέτουμε 250 ml κρύο νερό και ½ κουταλάκι του γλυκού αλάτι. Ανάβουμε το μάτι στο μέγιστο, σκεπάζουμε το σκεύος με το καπάκι και αχνίζουμε το κρεμμύδι μέχρι να του φύγει ο «τσαμπουκάς», για περίπου 15-20 λεπτά, οπότε θα έχουν σωθεί τα υγρά και θα έχει μαλακώσει. Ανά τακτά διαστήματα, ανακατεύουμε για να ξεχωρίσουν οι φετούλες του κρεμμυδιού. Όταν στεγνώσει το τηγάνι, βάζουμε το βούτυρο ή το λάδι, χαμηλώνουμε στο ελάχιστο τη φωτιά και σιγοψήνουμε τα κρεμμύδια μέχρι να γλυκάνουν και να πάρουν ένα ωραίο αχνό ρόδινο χρώμα. Σχεδόν θα έχουν λιώσει.

Βράζουμε τα ζυμαρικα σε αλατισμένο νερό να γίνουν, αλλά όχι τελείως - πρέπει να κρατάνε στο δόντι. Προτού τα σουρώσουμε, παίρνουμε μισό και λίγο παραπάνω μπρίκι βραστό νερό (περίπου 150 ml) και μέσα σε αυτό διαλύουμε την κοπανιστή. Ρίχνουμε τα καυτά ζυμαρικά στο τηγάνι με την ξεροτηγάνιση, ανακατεύουμε και προσθέτουμε την διαλυμένη κοπανιστή. Βάζουμε το σκεύος σε χαμηλή φωτιά και ανακατεύουμε απαλά μέχρι να απορροφηθούν τα υγρά, χωρίς όμως να στεγνώσουν εντελώς τα ζυμαρικά – να είναι κάπως ζουμερά. Σερβίρουμε το φαγητό ζεστό με πιπέρι φρεσκοτριμμένο, λίγο, ίσα ίσα για το άρωμα.

Λίγα λόγια για τη συνταγή
Με σιτάκα, το δικό τους ιδιαίτερο τυρί (ουδεμία σχέση με την κρητική στάκα) φτιάχνουν στην Κάσο αυτή τη μακαρονάδα, με μακαρούνες χερίσιες που οι μοντέρνες νοικοκυρές αντικαθιστούν πλέον με πένες ή ριγκατόνι του εμπορίου. Το μυστικό είναι τα πολλά σιγοψημένα κρεμμύδια, η γλύκα των οποίων κοντράρει στα ίσα την αψιά γεύση του τυριού. Με αφορμή το διήμερο για την κοπανιστή που έγινε προσφάτως στη Μύκονο (www.tasteofmykonos.gr), τη μαγείρεψα με το κυκλαδίτικο τυρί. Το αποτέλεσμα; Μια εξαίσια, μετρίως πικάντικη μακαρονάδα, με τα καραμελωμένα κρεμμύδια και τη λιπαρή ουσία (βούτυρο ή λάδι) να μαλακώνουν την τσουχτερή γεύση της κοπανιστής, χωρίς, ωστόσο, να την αναιρούν.

Τη δοκίμασα δις τη συνταγή: την πρώτη φορά χωρίς κανένα μυρωδικό/μπαχαρικό, τη δεύτερη με ψιλοκομμένο βασιλικό που πήγαινε πολύ. Εικάζω ότι θα ταίριαζε και τριμμένος σπόρος μάραθου ή φρέσκος μάραθος στην εποχή του.

*Χρησιμοποιήσαμε την κοπανιστή του Τυροκομείου Μυκόνου που βρίσκουμε σε καλά αθηναϊκά μπακάλικα (π.χ. Μιράν, Παντοπωλείον της Μεσογειακής Διατροφής, Κουκάς, Πανδαισία κ.ά.). Με τυρί από άλλα νησιά ή οικιακής παραγωγής, το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικο και άρα μπορεί να χρειαστεί να αυξομειώσουμε την ποσότητα σύμφωνα με το γούστο μας.