Κείμενο: Εύη Βουτσινά
«Η μαμά μου η αγελάδα/ Βόσκει κάτω στη λιακάδα»
Όχι δεν έχω κάνει λάθος στο ανωτέρω στιχάκι. Το τροποποίησα για να σας ενημερώσω ότι έρχεται οσονούπω ο καιρός που θα επαληθευτεί. Χαρείτε φίλοι μου χαράν μεγάλην. Κινέζοι ερευνητές πλαισιωμένοι από όλα τα θεσμικά όργανα του κράτους, του δικού τους κράτους, εργάζονται από καιρό πάνω στα γονιδιώματα ανθρώπου (και συγκεκριμένα γυναίκας) και αγελάδας. Τα κατάφεραν λοιπόν και πρόκειται σύντομα να παράξουν μητρικό γάλα από αγελάδες.
Όχι, δεν είναι κακόγουστο αστείο. Είναι «πρόοδος» της «επιστήμης» και ίσως να δούμε να βραβεύονται και με Νόμπελ για τη συμβολή τους στην εξέλιξη του ανθρώπου (σε ζώο) αυτά τα φοβερά μυαλά!
Βέβαια, παραδέχονται ότι αυτό το «μητρικό» γάλα θα είναι κατώτερης ποιότητας από το πραγματικό αλλά... ποιος ασχολείται με λεπτομέρειες όπως η ποιότητα.
Εδώ όμως δεν κρίνεται μόνο η ποιότητα του γάλακτος, αλλά και η ποιότητα μιας σχέσης που καθορίζει την ανθρώπινη ύπαρξη. Το νεογέννητο που μόλις βγήκε από το σώμα της μητέρας του, ακουμπάει σ’ αυτό και τρέφεται απ’ αυτό με το θηλασμό, ξεκινώντας έτσι την πρώτη του επαφή με τον κόσμο μέσα από την ασφάλεια της αγκαλιάς που το ημερεύει και το προετοιμάζει σταδιακά μέχρι να απογαλακτιστεί και να αρχίσει την αυτόνομη πορεία του. Το γάλα που πίνει, εννοώ το βρέφος από το στήθος της μητέρας του, δεν είναι μόνο τροφή, είναι και σχέση, είναι ίσως ο πρώτος συγκερασμός επιβίωσης και τρυφερότητας. Μια θετική προοπτική ζωής.
Τώρα πώς θα το πετύχουμε αυτό με το «μητρικό» γάλα της αγελάδας αυτό θα μας το σερβίρουν σιγά-σιγά οι... εγκέφαλοι της προόδου.
Και λέω τώρα σοβαρά μήπως πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια της προόδου; Κυρίως όμως χρειάζεται να προσδιορίσουμε τα όρια του θεμιτού και του αθέμιτου και στην επιστήμη, παρόλο που δεν ξέρω ποιος είναι αρμόδιος να το κάνει αυτό.
Είναι όμως σίγουρο ότι όλα τα διατροφικά σκάνδαλα που προηγήθηκαν, οι τρελές αγελάδες, τα διοξινωμένα κοτόπουλα και τα πολύ συνηθισμένα που δεν ονομάζονται καν σκάνδαλα, η παρά φύσιν εκτροφή των ζώων που δίνουν γάλα (άρα και τυρί) και κρέας, καθώς και οι αθέμιτες μέθοδοι καλλιέργειας των τροφίμων, μας έχουν εθίσει στην αδιαφορία. Αδιαφορία για την τροφή είναι αδιαφορία για τη ζωή, αυτή είναι η αλήθεια κι αυτή η είδηση για την παραγωγή «μητρικού» γάλακτος από αγελάδες είναι απλά ένα βαθύ πολιτισμικό ρήγμα που προκαλεί η επίστημη σε θεμελιώδεις κανόνες της κοινωνίας.
