Ο ποντιακής καταγωγής ιδιοκτήτης της εταιρείας Ραγιάν, Θεόφιλος Γεωργιάδης, επέλεξε να τιμήσει τον τόπο του παράγοντας περίφημα τυριά της χαμένης του πατρίδας.
Είκοσι χρόνια τώρα ο Θεόφιλος Γεωργιάδης εργάζεται αθόρυβα στο τυροκομείο του μαζί με τη σύζυγό του, στο αγρόκτημά του στη Βάθη, «Ραγιάν» στα ποντιακά. Και επιμένει ποντιακά. Φτιάχνει τα τυριά του Πόντου, όπου από την τοπογραφία του και μόνο, άνθησε επί αιώνες η τυροκομία. Το παρχαροτύρι, το πασκιτάν, το γαΐς τυρί (από βουβαλίσιο γάλα, ξαδελφάκι της παγκοσμίου φήμης μοτσαρέλα) και το βραβευμένο από τον Γαστρονόμο «τυρί της σπηλιάς» που είναι ένα καπνιστό τυρί με χαρακτηριστικά έντονη γεύση. Παράγει επίσης ποντιακά ζυμαρικά, φύλλο για πίτες, τον γιοχά (ο τουρκικός γιουφκάς) και γλυκά δηλαδή ωτία, περέκ (μπουρέκια) σιρόν και χειροποίητες πίτες, ό,τι δηλαδή έφτιαχναν στο σπίτι του, «απλώς τώρα σε μεγαλύτερη ποσότητα», όπως μάς είπε κατά την παραλαβή του βραβείου του.
«Σήμερα έχω δύο μαγαζιά, ένα στο Κιλκίς και ένα στην Θεσσαλονίκη, και τη βιοτεχνία μου, δόξα τω Θεώ πάμε καλά». Ομως, αν δεν είχαν και το Ελληνικόν (όπως ο Παπαδιαμάντης αποκαλούσε το ρωμαίικο κράτος) να τους κυνηγά, πώς θα ήξεραν ότι κάνουν καλή δουλειά; Κάθε τόσο τους καταδικάζει σε πρόστιμα, γιατί το τυρί τους έχει «μούχλα» (τους μύκητες δηλαδή, χάριν των οποίων ωριμάζουν τα τυριά) και που οι Γάλλοι, που κάτι ξέρουν από τυρί, ονομάζουν pourriture noble, δηλαδή «ευγενής σήψη». Αλλά πώς να το κάνουμε, προέχει ο «κώδικας τροφίμων και ποτών» που προτιμά τα πλαστικά μέσα σε πλαστικό που παράγουν οι μεγαλομπακάληδες της Ελλάδος.
Τα προϊόντα της βιοτεχνίας Ραγιάν βρίσκουμε στο εργαστήριο – τυροκομείο στη Βάθη Κικλίς (τηλ.: 23410-84.267), στο κατάστημά τους στο Κιλκίς, Γ. Καπέτα 11 και στη Θεσσαλονίκη, Μπαλάνου 13 (τηλ.: 2315-00.39.07). Επίσης, σε επιλεγμένα μπακάλικα στην Αθήνα.
