Κείμενο: Καλλιόπη Πατέρα
Ελάχιστος φόρος τιμής στον άνθρωπο που έθεσε τις βάσεις για το μέλλον της ελαιοκαλλιέργειας στη χώρα μας.
Ηταν ένας από τους ελάχιστους γεωπόνους που, το 1959, είχε συνεχίσει τις σπουδές του στην Ισπανία και στην Ιταλία, με υποτροφία.
Από τη θέση του γενικού γραμματέα στο υπουργείο Γεωργίας, «έστησε» τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό για τη βιολογική γεωργία, ενώ ήταν «απόλυτος» όσον αφορά στο δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η ελληνική γεωργία. «Για να επιζήσει η γεωργία μας, υπάρχει μόνο ένας δρόμος: προϊόντα ποιότητας και όχι πολυτελείας. Χωρίς υπολείμματα, εύγευστα, όμορφα συσκευασμένα».
Είχαμε αποφασίσει την απονομή του τιμητικού βραβείου ποιότητας στο Νίκο Ψυλλάκη το 2008, πολύ πριν συμβεί το μοιραίο. Ο άνθρωπος που έφτιαξε τους ελαιώνες της Κρήτης, που άλλαξε όσα γνωρίζαμε για την ελαιοκαλλιέργεια -στηρίζοντας επιστημονικά τον βιολογικό τρόπο παραγωγής-, που τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στην ελαιουργία, ο πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Γεωργίας και πρόεδρος των Ελλήνων βιοκαλλιεργητών, έφυγε από τη ζωή. Το μεγάλο του επίτευγμα, ήταν η εξάπλωση της ελαιοκαλλιέργειας στην Κρήτη. «Το 1960 η Κρήτη είχε 12 εκατομμύρια δέντρα. Σήμερα έχει 40 εκατομμύρια», έλεγε συχνά. Το πιο δύσκολο ήταν να πείσει τους Κρητικούς να αποχωριστούν τα αιωνόβια δέντρα και να τα αντικαταστήσουν με νιούτσικες παραγωγικές ελιές.
